Il maritaggio di Mommina

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Il maritaggio di Mommina
by Biagio Bellotti

Il maritaggio di Mommina

Continua ancora. Pennacchio credendo di non essere inteso, ruzzandosi così per il palco scenico.

L'è vea che ponn raspondi certa sgenti,
da guardà par cà meja;
ma in cà meja l'è patta dafferenti.
Ra me superbia l'è,
coma va foeura or carro,
toeù ra me forca in spalla e 'ndaghi adré;
e ra mia imbizion l'è in di dané...

Ma mo, tutto or bordell
al voeui domà cascià pizz e bindell,
pantitti damascavi,
pantofan raccamavi;
sa ved domà glassè,
e dotta na 'n ga n'è.
Se cai ramaggi gh'hen on pò da dotta,
na sa sa s'a la sia crua nè cotta...
mo tugg i por tosann
portan i sò indiann...
n'hin nen mo bonn da guadagnà on quattren.
E voeuran i scossà da mussolen...,
e da camisi ga n'hen voeuna o do,
che guaja a lor se ar sabo n'al dà or so...,
e da maoss n'i rivan nenchi ar cù.

[...]

Mommina su la porta, poi Arsilio

Tosa pu travajava
da chel men ma sia
na sa 'n trovarà mia
in tutta sta contrava.
In tempi comè chisti
che da tenti tosann (sia'l mo parchè
gh'è domà pompa e dota na 'n ga n'è;
oppur ch'i sian mal visti
parchè l'è propi on pò svaccà or misté)
sa 'n vedi ben pareggi
a stà in cà a vigni veggi...,
e men ch'al ga n'ho trì
chi voeuran immattì
parchè se voeun l'è bon r'ol l'è miò,
na so nen men con chi ma borla sgiò.
Ga vuj ben ar me Finetto,
ma l'è on fraguj poaetto...
pui a l'è da par me.
Penaggio al g'ha i dané
ma d'on om inscì veggio,
coss'ho da fann in leccio?
Or Scior Marsiglia sì, s'al fass dar bon,
na l'è mia on mal boccon...
ma n'occor nen insognamm
che lu al voeubbia sposamm.
Sti ricchi, ai por tosann, ga venn in cà
par fà di scocchi con pù libertà;
parchè cont i asgienti da par sò
i Padri e i Madri hen or oeuggio a ra padella.
Sicchè basoeugna stà on pò pù sur sò...:
e poeu... s'a ga fo ciera
e che lu in fen na 'l faga davvera?
Finetto s'a lo sa,
al sa bischiziarà,
e, tra dì e no dì,
al ma piantarà chì;
sicchè da tri moros restarò senza,
e ra forteuna a perdas ra scomenza.
Hì vusto igner da sira
con che rabbia è 'ndà via;
puri or coeur na'l ma possa...
e s'a credo ai paroll dor Scior Marsiglia,
i voeuran dì cai cossa...
ma vedo sgià ch'a men ho scas pensà
ch'a gh'ù fà bella ciera,
e ch'a la vaga coma la voeui andà.
A n'ho vidù di oltri, in sti occasion,
comenzà in burla e poeu fornì dar bon.
Via fatt ispìat Mommena
e ingegnat da parlà
cai coss en tì in ponta d' forscellena.


[...]

Finetto, solo, che piange.

Ah, sgienti che disgrazia l'è mai chesta!
Morosà chi tente tempo con curè,
ch'hò avavarevi sgià toeuj s'ess vu i danè,
e mò ch'ha trovo voeun cha ma jo impresta,
cha poss falla cercà fena demèn,
pientamm on pòr in mèn!
L'oltrer famm bella ciera
e in jeri baronamm da sta manera!
Ma còss ho mai da fa!
Se men sto chilò a Busti ho da crepà!
Andà a Varzì o Casall
al voeur parè che sia in criminal!
Sicchè, a vegninn a voeuna,
poss'andè a Roma en men cercà forteuna.
Sì, sì, vu'ndà a informamm
da chi che vignì a Cà
in che manera l'ho da pratigà;
e dienzen che tra tuggi abbien vanzà
on chai strasc d'on bordon e d'on collà,
perchè 'l sarav pu ben
che vaga via vistì da pilligren,
ch'a dilla, chi sta ben
hin ch'j fa da lòcco
e n'hen mia da vargògna a fà 'r pitòcco,
se par sortì n'hin bon
de casciass con di loggi a far frizzon.
Chi m'avarav mai di
ch'ess da vegnì a sto stato
che, par no ventà mato
e morì da desgusti
hess da bandonà Busti,
on paès inscì bon,
che, cont i sò danè,
conscian gròss i rognon
parfena i forastè.

[...]